.......

من عاشق شعر ومثنوی مولانا وحافظم ...اگر فقزط در مدارس دنیا مولانا وحافظ تدرس میشد شاید الان روی کره زمین انسان به معنای واقعی وجود داشت ..من با مولانا وحافظ به خود وخدایم رسیدم او من است .ومن اویم ...دوئیت تا زمانی که در درون انسان است راه به جایی ندارد ..درون انسان یا جایگاه خداست یا شیطان ولی همیشه کشمش است بین این دو...تا منیت هست خدا در دل سکنی نخواهد گزید ...راه عشق باریک است دوتن را در آن جایی نیست تا من بودم ...او نبود ...حالا که او هست ..من نیستم ...همان منیت ذهنی که کل این دنیا رابر هم زده ودر درون انسانها بوده وهست مگر اینکه خودشان تسلیم شوند واز آن خلاص جویند ...انسان درست وواقعی سختی میکشه ولی رنج نمیکشه چون رنج زائیده ذهنه... این منیت ذهنی هست که همیشه ما رو نا امید میکنه وکلا ما همیشه تو توهم هستیم میتونیم ذهن رو برای همیشه بکشیم وجام شراب بنوشیم وبا او که خود ماست برسیم ...ممنون لینکتون میکنم...ادم با سواد ودانایی هستید